column
Vreemde Kostgangers
Iedere detailhandelaar die een winkel heeft, weet dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn en dat onze lieve Heer vreemde kostgangers heeft. Deze twee verwijzingen naar een Hoger Wezen gebruik ik hier heel nadrukkelijk, hoewel ik zelf niet in een dergelijke entiteit geloof.
Maar het ouder echtpaar dat laatst mijn winkel bezocht, mag je gerust tot trouwe volgelingen rekenen. De man had een grijs pak, grijs haar en een grijze vrouw in een grijze kokerrok, die haar man zoals dat hoort op enkele passen volgde. De man kwam handenwrijvend naar me toe en vroeg me waar de “relisjeuze” boeken stonden op een toon die je aanslaat als je een Albert Heijn-medewerker vraagt waar de eieren staan.
“Die heb ik niet , meneer”, zei ik.
Hij keek me onthutst aan, draaide zich om naar zijn vrouw, die ook geen hulp kon bieden en zei toen: “Dan zijn we hier snel klaar!”
Toch, zag ik aan zijn rug, zinde het hem niet. Op de drempel draaide hij zich om en vroeg: ”U heeft ook jeugdboeken?”
Dat wilde ik, maar kon ik fatsoenshalve niet ontkennen en ik wees hem op de drie planken kinder- en jeugdboeken.
Hij ging er eens goed voor zitten. Mevrouw bleef staan.
Hij trok elk boek uit de kast, bekeek het eens goed en plaatste het weer terug. Na anderhalve plank en een half uur later, mevrouw stond nog even onbeweeglijk, riep hij: “Aha!” en legde een klein boekje voor me op tafel: W.G. van der Hulst “Van een klein meisje en een grote klok” in de jaren ’30 verschenen bij de bekende christelijke uitgeverij Callenbach te Nijkerk met illustraties van Sierk Schroder.
“Toch religie!” zei hij triomfantelijk.
Ik, met een mond vol kiezelstenen: “Ja, voor de illustraties…”
“Kom, vrouw, zei hij, we gaan.”
Jos Wijnhoven